Igłoterapia sucha jest nowatorską formą terapii, zyskującą coraz większą popularność. Metoda ta opiera się przede wszystkim na dobrej znajomości anatomii ciała ludzkiego i dokładnej palpacji. Wykorzystanie igieł do zabiegu może być kojarzone z akupunkturą, jednak podobieństwo obydwu zabiegów polega tylko i wyłącznie na wykorzystaniu tych samych narzędzi. Suche igłowanie w żadnym wypadku nie jest elementem medycyny chińskiej, a innowacyjnym zabiegiem fizjoterapeutycznym, przeprowadzanym w oparciu o fachową wiedzę medyczną. Musi być wykonywany przez odpowiednio wykwalifikowanego specjalistę. Igły są wyjątkowym narzędziem terapeutycznym, gdyż dzięki nim można uzyskać specyficzną stymulację tkanek, której nie udaje się osiągnąć manualnie czy poprzez ćwiczenia.

Dlaczego ta forma terapii jest skuteczna?

Poprzez pracę w jakimś punkcie ciała działamy na autonomiczny układ nerwowy i na drodze odruchowej oddziałujemy na miejsca odległe oraz stymulujemy wydzielanie enkefalin- substancji opioidalnych, działających przeciwbólowo. Drugim mechanizmem jest tworzenie mikrourazu w miejscu wkłucia, przez co wytwarzany jest mikroskopijnych rozmiarów stan zapalny. Dzięki temu zwracamy uwagę organizmu na miejsce zmienione chorobowo i angażujemy komórki odpornościowe do pracy. Największe działanie zaobserwować można w miejscu wkłucia, ale pośrednio działamy na cały organizm polepszając warunki do regeneracji. Jak wykazują badania, kluczowym elementem zabiegu igłowania angażującym powięź jest ruch zakręcenia igłą. W wyniku takiej manipulacji włókna kolagenowe powięzi zostają „nakręcone” na igłę. W ten sposób dochodzić będzie do zjawiska mikrorozciągania i rozluźnienia tkanek.

Do zabiegu używane są jałowe igły akupunkturowe o grubości 150-300 mikrometrów i długości od 1-75mm, jednokrotnego użytku. W przeciwieństwie do tych służących do zastrzyków, nie mają ostrych końców, przez co wślizgują się pomiędzy tkanki zamiast je ciąć. Skóra pacjenta oraz dłonie terapeuty dezynfekowane są specjalnym preparatem. W zależności od dolegliwości i schorzenia, rehabilitant wybiera odpowiednie techniki. Mogą to być: nakłucia punktów akupunkturowych (gdzie po wprowadzeniu igły w tkankę pozostawia się ją w ciele), pompowanie punktów spustowych i grubych więzadeł, skręcanie tkanki mięśniowej i powięziowej, ostukiwanie okostnej i wielokierunkowe penetracje. Podczas zabiegu pacjent może odczuwać lekkie rozpieranie i pieczenia, poczucie skurczu, cierpnięcie i promieniowanie bólu. Przeciwwskazaniami względnymi do tego rodzaju terapii są stany zapalne skóry, przyjmowanie leków zmniejszających krzepliwość krwi, ciąża czy zmiany barwnikowe skóry. U osób przyjmujących silne leki przeciwbólowe trzeba zachować dodatkową ostrożność. Typową reakcją pozabiegową na suche igłowanie mogą być siniaki, 1-2 dniowa przeczulica i bolesność miejsca nakłuwanego.

Igłowanie doskonale sprawdza się w leczeniu wszelkiego typu bólu (zarówno po świeżych urazach jak i w stanach przewlekłych), blizn i zrostów pooperacyjnych, kontuzji u sportowców (wielu naszych reprezentantów z różnych dziedzin sportu korzysta regularnie z tej formy terapii!), zespołach bólowych kręgosłupa czy cierpnięciu dłoni i stóp.