Skolioza to trójpłaszczyznowe skrzywienie kręgosłupa, czyli boczne wygięcie kręgosłupa ( jedno lub więcej) wraz z rotacją kręgów ( skręceniem). Jest to bardzo częsta wada postawy występująca już u 4-latków , często nasilająca się przy skokach rozwojowych. Widać ją gołym okiem przy staniu prosto, dodatkowo przy skłonie tułowia w przód (na prostych nogach) widać garb żebrowy, czyli jedna strona kręgosłupa jest wyżej od drugiej.
Dzieje sie tak, gdyż  skręcenie kręgosłupa wypycha żebra po jednej stronie ku tyłowi. Jeśli widzimy skrzywienie kręgosłupa a nie ma garbu żebrowego w skłonie mówimy o samym skrzywieniu kręgosłupa inaczej postawie skoliotycznej, nie o skoliozie. Przyczyny powstawania skolioz w doskonałej większości są nadal nieznane! Podejrzewa się złe noszenie dzieci w wieku niemowlęcym, za szybkie obciążanie kręgosłupa nie gotowego na to jeszcze, asymetrie ciała, tryb siedzący dzieci szkolnych, za mało ruchu; niestety nikt tego nadal nie udokumentował.

„Najlepszą” przyczyną skoliozy, niestety dość rzadko występującą jest krótsza noga. Wtedy miednica po stronie nogi dłuższej jest wyżej i kręgosłup musi skompensować tą różnicę skrzywieniem gdyż człowiek zawsze będzie dążył do bycia w pionie. „Najlepsza” bo najłatwiejsza do korygowania: wkładka wyrównująca do buta nogi krótszej, kilka miesięcy rehabilitacji i dziecko staje się proste.

Gdy sprawa nie jest tak łatwa, tzn. gdy  skolioza powstaje na skutek zrotowanej miednicy dziecka lub dużej asymetrii ciała, potrzebna jest specjalna i długotrwała ( do zakończenia procesu wzrostu kości) rehabilitacja.

Rehabilitacja takiej wady powinna być taka jak sama skolioza - wielopłaszczyznowa.
Po pierwsze, uczymy autokorekcji, czyli : jaka postawa jest poprawna i jak ją przyjmować.
Po drugie: stosujemy terapię manualną, przygotowującą ciało pacjenta do ćwiczeń korygujących.
Po trzecie: ćwiczenia korygujące, czyli odrotowywanie miednicy i tułowia, wzmacnianie odpowiednich mięśni, rozciąganie mięśni skróconych. Ćwiczenia mają na celu korygowanie wady,  naukę i utrwalenie poprawnej postawy. Najlepiej gdy są przeprowadzane w pozycjach takich, jakie przyjmujemy w aktywności codziennej, czyli stanie, siedzenie, chodzenie. 
Nie rehabilitowane skoliozy mogą osiągnąć naprawdę duże rozmiary, bardzo deformując kręgosłup, co, oprócz przykrych efektów estetycznych, może prowadzić do silnych bólów kręgosłupa, zmniejszonej wydolności ogólnej organizmu i zmniejszonej pojemności płuc. Czasem konieczna może być operacja kręgosłupa.
Do dziś w wielu publikacjach naukowych czytamy, że  ćwiczeniami nie da się  zmniejszyć skoliozy a tylko zatrzymać dalszy jej rozwój.
Otóż, Szanowni Państwo, miło mi poinformować, że w Centrum Dobrej Rehabilitacji udaje się nam zmniejszać skoliozy!  Dowodami są zdjęcia rtg przed i po rehabilitacji.
Całkowite wyprostowanie skoliozy rzeczywiście nie jest łatwe, ale zmniejszenie wady o kilka stopni Coba ( specyficzna miara rotacji kręgosłupa) jest możliwe!  Dodatkowo, zamaskowanie nawet bardzo dużej skoliozy odpowiednim ułożeniem ciała, tak że postronne osoby nie zobaczą choćby się przyglądały,  jest  jak najbardziej osiągalne i pożądane, zwłaszcza u nastolatek.
Warto więc zbadać dziecko jak najwcześniej , najlepiej u fizjoterapeuty i jeśli trzeba nie zwlekać z rehabilitacją.

Autor: mgr fizjoterapii Joanna Bąk